تکواندو (خط زبان کره‌ای: خط هانگول: 태권도 خطهانجا :跆拳道)
کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل میشود:
- 태 «تِ» = ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط پا
- 권 «کوان» = ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط دست
- 도 «دو» = راه و روش
- «چاریولت» تکان نخوردن از جای خود
- «کینم» احترام کلاس
- «تکوان» احترام به استاد
خلاصه:
کلمه تکواندو به معنی راه و روش شکستن اجسام با دست و پا است. ورزش رزمی تکواندو دارای هیچ سبکی نیست، اما دارای ۴ بخش با نام‌های زیر است: کیورگی: مبارزه، پومسه یا فرم: حرکات نمایشی، هانمادانگ: حرکات رکوردی و نمایشی، دفاع شخصی در تکواندو: البته برخی‌ها آن را به رسمیت نمی‌شناسند
در دوره باستان، انسان هیچ چیزی بیش از دست خالی نداشت تا از خودش دفاع کند لذا طبیعتاً به مبارزات برپایه همین دست خالی روی آورد. بعدها که ساخت سلاح‌ها و توسعه آن‌ها برای حمله یا دفاع آغاز گردید، بازهم مردم از مبارزه با دست خالی لذت می‌بردند که این بار برای تقویت قوای جسمی شان این کار را انجام می‌دادند و همچنین برای نشان دادن رسومات قبیله‌ای شان. مثلاً برخی قبیله‌ها سبک خاصی برای مبارزه داشته‌اند مانند سبک‌های مار، پلنگ و… که هرکدام برای فخر فروختن قبیله‌ای برای قبیله دیگر بود.[۱]
در دوران‌های اولیه شبه جزیره کره، آن‌ها سه قبیله اصلی داشتند که هرکدام از هنرهای رزمی خودشان در رقابت‌های تشریفاتی مذهبی استفاده می‌کردند. در همین مسابقات بود که مردم آرام آرام با کسب تجربه از تکنیک‌های مبارزات همدیگر توانستند بر چهارپایان وحشی نیز غلبه کنند که همین دفاع‌ها و حملات مردم آن زمان یکی از منابع تحلیل‌های امروز ما به حساب می‌آید.[۱]
بسیاری بر این باورند که همین حرکات پایه تکواندوی امروزی به حساب می‌آید که نام این ورزش نیز از نام‌های سوباک و تائه کیون و … نشات گرفته‌است
تکواندو ,دفاع ,همین ,مردم ,حرکات ,خالی ,حساب می‌آید ,شکستن توسط ,دفاع کردن منبع
درباره این سایت